۱۳۹۵ مهر ۱۷, شنبه

گربۀ ناز و ملوسم:ایران ایران
علی کبیری

یاد آنروز که دستان نوازشگر باد/ بر رخ نرم بنفشه لغزید
بوسه بر روی شقایق ها زد/ پایکوبان به چمن میرقصید
تا نگاهش به اقاقی گره خورد/ از سرِ شوق بخود میلرزید

تو کجا بودی به بینی حالم؟

من بی تو چو خیالی باطل/ یا سرابی به دل خشک کویر
بی تو تنها و پریش و گریان/ دیگر از من نپرس احوالم
همچو مجنون بدشت سرگردان/ همچو جویباری از رود جدا
به دل شور نمکزار روان/ روز تا شب...دوان

تو چه دانی عزیز دل من

که خیال تو سبکتر ز نسیم سحریست/ که به آغوش چمن میلغزد
خفتۀ مست شبانگاهی را/ جان و روحی دوباره بخشد
یاد تو توشه و جانست مرا/ چون نسیم سحری کز گلزار
بوی مطبوع ترا میآرد/ گل عشق تو بجان و دل من میکارد

تو که برتر زجانی مرا

میهن من بمان جاویدان/ در امان باش ز دیوان و ددان
نام تو بس غرور انگیزست/ گربۀ ناز و ملوسم: ایران

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر